|
Post by _.:Xena Elvandor:._ on Feb 17, 2008 11:11:24 GMT -1
Stilletjes liep Xena in het donker de begraafplaats en ze liep als een ingegeven robot naar die ene plek op de vlakte. Ze stopte voor het graf en liet haarzelf zakken op de grond. In haar handen had ze een witte roos. Even hield ze die met bijde handen vor haar vast terwijl er een traan langs haar wang een weg naar de grond vond. ze wenste dat ze haar moeder ooit gekend had, volgens de verhalen van haar vader en haar broer was ze een fantastische vrouw geweest, maar Xena had haar nooit gekend omdat de vrouw omgekomen was tijdens de bevalling. Met haar gedachten ergens anders liet ze de roos uit haar hand glijden en hij viel op het graf...
|
|
|
Post by Sarah Llewelyn Davies. on Feb 17, 2008 11:33:44 GMT -1
Sarah liep verdrietig de begraafplaats op. Ze ging hier eens in de maand heen om te denken aan haar ouders. Ze waren niet dood en lagen er dus ook niet, maar Sarah kon ze nooit meer zien. Het voelde voor haar aan alsof ze dood waren. Ze struinde wat over de begraafplaats en stopte hier en daar om een grafsteen te lezen. Ze vroeg zich vaak af wat voor persoon het zou zijn geweest als ze een naam las. Ze las 'Beertje, rust in vrede.' op een grafsteen en zag meteen een beer van een vent in haar gedachten met een vriendelijk gezicht en pofferige wangen.
|
|
|
Post by _.:Xena Elvandor:._ on Feb 17, 2008 11:37:27 GMT -1
Stilletjes stond ze weer op en liep zonder op te letten weg van het graf. En omdat ze niet oplette botste ze plots tegen ene vrouw aan, ze viel acheruit en landde op het gras. Ze keek geschrokken op "euhm...sorry, i..ik lette niet op" bracht ze er half uit. Ze stond rustig op en keek even naar de vrouw waarna ze terug wegliep. Ze kon ook nooit wat goed doen, door haar was haar moeder door, door haar eigen schuld !
|
|
|
Post by Sarah Llewelyn Davies. on Feb 17, 2008 11:48:08 GMT -1
Sarah keek wat verbaasd toen er ineens iemand tegen haar aanknalde en vervolgens bijna huilend wegliep. ''Het maakt niks uit hoor! Ik keek zelf ook niet goed uit.'' riep Sarah naar de vrouw. Het leek alsof de vrouw nogal veel verdriet had. Sarah kon er niet goed tegen als ze mensen bijna zag huilen, laat staan ze zo weg zien te kwijnen. Ze liep naar de vrouw. ''Is alles goed?'' vroeg ze. Toen besefte ze ineens wat voor domme vraag het was. Natuurlijk was het niet goed! Ze waren op een begraafplaats! Waarschijnlijk huilde de vrouw om haar ouders of andere familieleden.
|
|
|
Post by _.:Xena Elvandor:._ on Feb 17, 2008 11:53:16 GMT -1
Ze keek op toen de vrouw haar achterna kwam. En slikte "het is allemaal mijn schuld" bracht ze eruit en wees naar het graf waar ze vandaan kwam met een witte roos erop. Op de steen was de oorzaak geschreven waarvan ze gestorven was : 'gestorven tijdens baren van haar dochter, we zullen haar nooit vergeten, ze was een fantastische vrouw en moeder'... Xena liet haar op haar knieen zakken en slikte toen ze aan haar broer dacht, haar vader zag ze eenmaal niet meer na die ene ruzie.
|
|
|
Post by Sarah Llewelyn Davies. on Feb 17, 2008 11:56:21 GMT -1
Sarah keek naar de grafsteen en las de tekst. Ze sloot even haar ogen. Wat zou de vrouw zich schuldig voelen! ''Het is niet jouw schuld.'' zei Sarah. ''Je moeder wilde vast dat jij zou leven, jij kon er niks aan doen. Zulke dingen gebeuren nou eenmaal...Het had ook kunnen gebeuren bij haar volgende kind.'' zei Sarah op een fluistertoon. Ze wist niet of het ging helpen, maar ze probeerde het toch. De moeder was vast een hele lieve vrouw en wilde vast haar leven geven voor haar dochter, maar zo zag de vrouw het waarschijnlijk niet.
|
|
|
Post by _.:Xena Elvandor:._ on Feb 17, 2008 11:58:50 GMT -1
Zeslikte ''als ik niet had dwarsgelegen, als alle mensen zich wat meer bezig hadden gehouden met men moeder en op tijd hadden dichtgenaaid van de keizersnede, dan was ze hier nog" bracht ze er koppig uit. Het was haar fout, en daar kon niemand wat aan veranderen. Als zij er niet was geweest dan was haar lieve moeder er nog. Ze slikte en staarde naar de grond.
|
|
|
Post by Sarah Llewelyn Davies. on Feb 17, 2008 12:06:31 GMT -1
''Nee...dat is niet waar. Jij kon er niks aan doen dat je dwarslag. Je was nog maar een baby. Het is de fout van de dokters. Ze hadden het gevaar moeten zien. Niet jouw fout, echt niet jouw fout.'' zei Sarah troostend. Ze kon niet geloven dat iemand de vrouw had laten geloven dat ze schuldig was aan haar moeders dood. Hoe kon ze schuldig zijn? Ze was een baby toen.
|
|
|
Post by _.:Xena Elvandor:._ on Feb 17, 2008 15:50:27 GMT -1
Ze zuchtte en staarde naar de grond. "je zult wel gelijk hebben zeker?" zei ze niet echt overtuigd en slikte door. "ik had haar zo graag gekend.." liet ze er bijna onhoorbaar uitkomen. Ze wreef met haar ene hand het spoor die een paar tranen hadden achtergelaten weg en keek dan naar de vrouw. "sorry, had me nog niet voorgesteld. ik ben Xena" zei ze dan stil.
|
|
|
Post by Sarah Llewelyn Davies. on Feb 17, 2008 15:55:15 GMT -1
Sarah glimlachte naar haar. Het was zo'n glimlach die moest zeggen: maak je maar niet druk. ''Ik ben Sarah.'' zei Sarah tegen Xena. Ze was blij te zien dat ze het meisje een beetje had opgevrolijkt. Ze keek even naar het graf met de roos erop. Ze had nu een beeld in haar hoofd van hoe deze vrouw was geweest. ''Wat ben je eigenlijk?'' vroeg ze nieuwsgierig. Ze zag het nooit aan een persoon wat voor soort hij of zij was. Tenzij ze vlijmscherpe hoektanden zag of iets in die richting.
|
|
|
Post by _.:Xena Elvandor:._ on Feb 17, 2008 16:44:00 GMT -1
Ze glimlachte ''ik ben een woudelf." zei ze zacht. "..maar niet zo'n huppelkut die hele dagen vrolijk rondloopt zoals de meeste mensen zich voorstellen van elfen." zei ze erachter. Zij was totaal niet als zo'n voorstelling van de meeste mensen. "...En zo te zien ben jij een vampier?" zei ze zacht en wees naar haar tanden, ze hoopte dat ze het gelijk had, anders zou ze gelijk door de grond zakken.
|
|
|
Post by Sarah Llewelyn Davies. on Feb 18, 2008 12:45:49 GMT -1
Sarah lachte bij de beschrijving van de elf. Ze had een elf eigenlijk nooit zo voorgesteld. ''Dat klopt!'' zei Sarah en ze glimlachte waarbij haar hoektanden te zien waren. Ze kreeg er meestal nogal slechte reacties op. Mensen deinsden achteruit of renden zelfs weg. Het was niet alsof ze echt altijd van plan was mensen te gaan bijten ofzo! Gewoon eens in de zo veel tijd een lekkere snack.
|
|
|
Post by _.:Xena Elvandor:._ on Feb 18, 2008 16:44:29 GMT -1
Ze grijnsde. "nja.. de meeste mensen denken zeker over vampieren dat ze moordlustige wezens zijn.. maar zou iedere vamp zo zijn, dan stond ik hier niet meer..." zei ze grijnzend en keek naar de lucht. Ze zag de volle maan en een hemel vol sterren. "ik zou graag andere krachten hebben. Maar ja, dat kun je niet meer veranderen." zei ze stil. Ze was nu eenmaal als woudelf geboren en daar kon je niets aan veranderen.
|
|
|
Post by Sarah Llewelyn Davies. on Feb 18, 2008 16:47:13 GMT -1
''Je hoeft in ieder geval niet bang te zijn dat ik je ga aanvallen nee..'' zei Sarah lachend. Ze viel sowieso geen mensen aan van wie ze de naam kende en die ze mocht. Dan zou ze zich veel te schuldig voelen achteraf. ''Ik heb niet echt krachten, behalve belachelijk scherpe tanden.'' zei Sarah. Ze verdedigde zichzelf altijd door te bijten en te vechten, meer kon ze gewoon niet.
|
|
|
Post by _.:Xena Elvandor:._ on Feb 18, 2008 16:59:57 GMT -1
Ze glimlachte. "nja, vechten, meeste onderschatten mij, omdat ik een boself zijn." zei ze en keek naar sarah. "nja.. ik ben anders dan wat ze over boselfen zeggen.." grijnsde ze. Veel gevechten had ze niet gehad, maar ze had wel geoefend toen haar broer haar lessen gaf, hij leerde hoe ze zich kon beschermen en allemaal wijsheden van het leven. Die hij had geleerd van hun moeder. Hij vond dat Xena het recht had die te weten.
|
|