Post by Nenisa - chan on Feb 18, 2008 11:41:10 GMT -1
over jezelf:
naam: Green/Roos
hobbys:Zwemmen, rpen, schrijven, lezen, kroegje pakken, bios, zonnen (jah het wordt weer zomer XD) muziek luisteren
extra (zie regels): Sakara World of.. ik krijg het niet voor elkaar XD
Ps, bijna alles is een link naar een plaatje, vooral bij de ninja aanvallen, aangezien het anders gewoon te veel ruimte in zal nemen en ik het moeilijk kan beschrijven. Ook de wolven zijn links.
---------------
over je char:
Naam: Nenisa Amota (Amota Nenisa, ze is Japans)
Naam PB Hinata
Soort:Ninja.
Ninja's worden in geheime dorpen getraind in hun vaardigheden: Tajutsu (vechttechnieken), Ninjutsu (ninja technieken) en Genjutsu (Illusietechnieken). Ze doen missies om geld te verdienen. Je hebt verschillende rangen: (Van laag naar hoog)
Leerling,
Genin
Chuunin
Jounin
Anbu
-kage
Veel ninja dorpen zijn met elkaar in oorlog. Het komt vaak voor dat een dorp wordt aangevallen door een ander dorp. Daarom zijn ze zo goed mogelijk verborgen. Een ninja verteld nooit over het dorp waar hij vandaan komt. Niemand die te horen krijgt waar het zich bevindt.
Nenisa:
Rang: Anbu
Sterk in: Taijutsu, ninjutsu, verbergen.
Zwak in: Genjutsu
Ninjutsu: (alles is een link naar een plaatje. Gewoon op klikken)
Vuur technieken = Katon Goukakyuu no Jutsu (van moeders kant)
IJstechnieken (Vaders kant)
Sneeuwtechnieken (uit haar ninja dorp)
Oproep techniek Kuchiyose no Jutsu (Haar twee wolven, zie extra)
Chidori (krachtige aanval waarin chakra als elexctriciteit door je palm schiet. Dodelijk en gevaarlijk, ook voor de gebruiker zelf)
Rasengan (Aanval waarbij de chakra supersnel ronddraait en anderen mee weg blaast)
Medische technieken {genezen van andere mensen. Er bestaat ook een aanvallende manier van medische technieken, maar of ze kan het niet, of ze doet het gewoon niet)
Taijutsu: Amota Technieken = Door middel van je chakra (innerlijke energie) de chakra van de tegenstander tegen hem keren en daardoor zowel de chakra banen als het lichaam zelf verwonden. Een geheime techniek die alleen de Amota bezitten. Nenisa gebruikt deze technieken NOOIT[/i].
Behendigheid + Evenwicht + Reflexen + Energie opvangen
Standaard: Lopen op water, tegen gebouwen op, en speciaal voor haar: op sneeuw.
Extra:
Bezit de Himuja = Oogtechniek waarmee ze zien waar de chakra het sterkste is. Deze gebruikt zij NOOIT.[/i] Enkel als het echt niet anders kan, zoals het genzen van wonden die zijn gemaakt door Amota technieken. Komt gelukkig zelden voor.
Bezit de Sharingan: Een oogtechniek waar je illusies mee kan creëren (zij NIET) en de bewegingen van je tegenstander mee kan voorspellen. Ze gebruikt deze bijna nooit, alleen als ze een gevecht wil vermijden of echt kwaad is.
leeftijd en geslacht: 17 Vrouwelijk
Woonplaats en geboorte-datum: Mensenwereld 20 december
Ouders/broers/zussen:
Vader Amota Hinchou: Hele sterke band mee, ondanks dat ze hem al twaalf jaar niet heeft gezien. Ze mist hem verschrikkelijk en ergens vind ze het jammer dat ze niet meer zo erg op hem lijkt als vroeger.
Moeder Uchiha Ziara (dood): De band was heel sterk, de enige die er echt voor haar was in haar tijden in haar eerste ninja dorp. Het maakte haar niet uit dat Nenisa een Amota was.
Halfbroer Amota Hite: Sterke band mee, ondanks dat hij jaloers op haar was, omdat zij de Amota vaardigheden sneller beheerste dan hij en hun vader meer van haar hield dan van hem. Ze waren de beste vrienden en Nenisa mist hem nog steeds. Ze verschillen maar een paar maanden.
Halfbroertje Uchiha Kino (dood): Goede band mee, behalve dat hij nog erg jong was toen hij overleed. Hij liep altijd achter Nenisa aan en ze hield super veel van hem. Hij was vier toen hij overleed, zij was zeven.
Stiefvader Uchiha Daru: Aartsvijand. Hij was altijd al een eikel tegen Nenisa, maar toen hij als enige Uchiha overleefde, verdacht ze hem ervan dat hij van de aanslag wist. Hij was gevlucht en zij heeft gezworen hem te vermoorden.
Oom Amota Hinasu: Sterke band mee, ondanks dat hij alles doet wat zijn vader hem opdraagt. Hij is ook degene die Nenisa redde, meer dan eens. Ze hielden vele van elkaar. Nenisa mist hem nog steeds, bijna even erg als ze haar vader mist.
Neef Amota Hidu: Genoemd naar zijn grootvader en een goede vriend van Nenisa, althans, in haar jaren in het Amota dorp. Hij liet haar altijd helpen als hij iets niet kon. Ze waren hechte vrienden, al heeft Nenisa weinig last van het missen. Hij was een jaar ouder, maar dat deed er niet toe.
Nicht Amota Akaja: Ze hadden een hechte band ooit. Niet zo hecht als met de rest, maar wel vrij hecht. Ze was een jaar jonger dan Nenisa en ze wilde alles doen wat haar nichtje deed. Ze waren als zusjes, tot Nenisa verdween.
Opa Amota Hidu: Grotere vijanden bestaan bijna niet. Hij mishandelde haar vanaf het eerste moment dat ze er was en haatte haar omdat ze als een halbloedje beter was dan haar volbloed sibblings. Hij probeerde haar te vermoorden en haat haar nog meer, aangezien het mislukt is.
Uiterlijk Pb:
De rechter. Haar kalme kant.
Haar kille kant
Haar lieve, zachte kant.
Innerlijk:(Uitgebreid, minstens 5 eigenschappen, twee negatief, niet alleen woorden gebruik ook zinnen)
Onafhankelijk, ijzig, warm, explosief, moedig, energiek./fanatiek, zwijgzaam, gevoelig, genadig, creatief/ inzicht, leider.
Onafhankelijk.
Nenisa heeft niemand nodig om te overleven. Ze vindt voedsel in bevroren omgevingen, slaat wezens van zich af, vindt overal wel een schuilplaats en laat zich niet verslaan door tegenstanders. Ze weet altijd hoe ze warmte vo0or zichzelf kan maken, hoe ze onzichtbaar wordt, zodat niemand haar vindt en hoe ze op een verstandige manier mensen uit de weg ruimt. Ze laat zich nergens door uit het veld slaan en vertrouwd op zichzelf en haar eigen krachten. Ze heeft niemand nodig en daar gelooft ze ook heilig in.
IJzig.
IJzig, kil, bot… er zijn zoveel manieren om het te omschrijven, maar bij een ijsninja is de benaming ijzig toch wel goed gekozen. Ze kan toekijken hoe je sterft, zonder zelfs maar met haar ogen te knipperen. Ze kan je wrede lot aanhoren zonder er zelfs maar over na te denken. Ze kan zich je de rug toekeren als je ligt te creperen en om hulp smeekt. Ze heeft haar momenten. Dit zijn niet de beste.
Warm.
Haar betere momenten zijn de warme, vurige momenten. Ze heeft haar zachte kant, de lieve Nenisa die altijd voor iedereen klaarstaat en je altijd zal redden en opbeuren. Vriendschap betekend alles voor haar en als je in haar hart zit staat ze voor je klaar. Ook als ze niks tegen je heeft, kan je altijd op haar rekenen. Pas als ze wel iets tegen je heeft…
Explosief.
Misschien wel haar slechtste eigenschap. Als ze eenmaal opgefokt raakt en daar is vaak ook niet vele voor nodig, dan ontploft ze letterlijk. Ze heeft op momenten van drift (en paniek, maar dat heeft ze niet meer) haar krachten niet onder controle. Een explosie van ijs pieken die alles doorboren is het resultaat. Ze is het krachtigst als ze kwaad is en dat zul je merken ook. Op dit soort momenten wil je niet in de buurt zijn in een zone van.. pak weg honderd meter.
Moedig.
Een gevecht gaat ze nooit uit de weg, zelfs niet als ze niet gelooft dat ze zal winnen of dat ze het zelfs maar zal overleven. Haar eergevoel is sterk en haar moed is groot. Ze zal voor iedereen haar leven geven, zelfs voor vijanden als het moet. Al is dat meer om ze vernederen en te tonen dat ze sterker is dan zij.
Ze zal nooit wegrennen, tenzij ze bang is dat het anders op een gevecht uitloopt, of als ze anderen moet rennen, maar rennen uit angst doet ze niet en heeft ze ook nooit gedaan.
Energiek/fanatiek.
Rennen, springen, duiken, salto’s, trainen, vechten en zwemmen. Ze is een en al energie en fanatisme. Ze traint tot ze erbij neervalt. Ze weigert zich nog langer te laten slaan of verslaan. Ze wil de beste zijn, zodat ze voor eeuwig met de geesten uit haar verleden kan afrekenen. Ze gaat door tot diep in de nacht, tot al haar chakra weg is en ze niet meer instaat is om op haar benen te staan. Dan pas stopt ze en blijft liggen, tot ze weer genoeg energie heeft om zich naar huis te slepen.
Zwijgzaam.
Het is niet zozeer dat ze niet praat, maar dat ze voornamelijk dingen verzwijgt, zoals haar naam, haar leeftijd, haar ras, haar clans, haar familie en alles wat er toedoet. Niemand die weet uit welk ninja dorp ze afkomstig is, tenzij ze haar daar hebben ontmoet. Vaak doet ze zich anders voor dan ze is, of eigenlijk, ze toont een van haar kanten. Of de warme kant vol liefde en vriendschap, of de ijzige kant, vol woede en haat.
Gevoelig.
Ondanks de bevroren laag, heeft ze een warm hartje van goud. Vroeger huilde ze nog, maar nu wordt ze alleen maar kwijt. Mensen denken dat het haar niks doet als ze een monster wordt genoemd, maar niks is minder war. Elke keer dat iemand haar zo noemt, of ze haar eigen naam uitspreekt, voelt ze de pijn en vernedering. Als ze terug denkt aan haar familie, haar moeder en vader of haar broertjes, dan zakt ze in. Vaak toont ze niks, maar als ze iemand echt vertrouwt…
Als ze heel verdrietig is, dan zit ze op een hoge plek, verborgen voor mensen zonder ninja krachtig, of andere talenten.
Genadig.
Ze zal altijd je leven sparen. Ze is geen moordenaar en weigert om een monster te zijn. Zelfs als ze niks anders zou kunnen, dan nog zou ze de monsterlijke aanvallen van de Amota niet gebruiken. Dat kan ze anderen niet aandoen. Hoe zwaar mensen haar ook treiteren en haar monster noemen, nog steeds, is ze niet in staat om ze op een gruwelijke manier te vermoorden, hoe graag ze dat op dat moment ook zou doen.
Creatief/ Inzicht.
Haar grootste talent, al sinds jong meisje is alles op een speciale manier bekijken. Ze denk meerdere stappen vooruit en is erg goed in het uitzetten van vallen, vaak vallen met een sneeuwbal effect (je raakt er een en je komt er in steeds meer en steeds sterkere vallen terecht). Ze doorziet de plannen van anderen vaak snel en ontdekt een val nog met haar ogen dicht. Ze is een echte jager en zal nooit de prooi worden. Daarvoor heeft ze simpelweg alles te snel in de gaten.
Ze heeft erg weinig nodig om zich ergens uit te redden. Materialen zijne r altijd in overvloed, zelfs al zien anderen niks zinvols. Zij weet overal raad mee.
Leider.
Als er een probleem is, of ze met een groep iets moet doen, grijpt ze vrijwel meteen het leiderschap op zich. Ze maakt plannen, verteld de taken en zorgt dat alles goed komt. Ze komt hierdoor vaak wat bazig over, maar eigenlijk is het haar overlevingsinstinct, samen met haar trots. Ze kan geen andere meet gehoorzamen, aangezien niemand ooit echt goed voor haar was.
Houd van:
° IJs
° Water
° Zwemmen
° Rennen
° Haar wolven
° Haar vader
° Haar broer
° Haar moeder
° Sneeuw
° Vrijheid
° Haar vrienden
° Ramen (noodles)
° Bloemen
° Kwaad worden
° Een monster genoemd worden
Haat:
° Haar stiefvader
° Haar grootvader
° Alle Amota's (behalve haar vader ,oom, grootmoeder, halfbroer)
Hobby's:
Vechten
Dansen
Zwemmen
Tekenen
Nieuwe aanvallen bedenken
Geschiedenis:
Geboorte.
Nenisa's geboorte was een grote fout. Niet voor de twee verliefden, maar wel voor hun families. Amota Hinchou was de erfgenaam van de Amota dynastie, een gevaarlijk en verbannen clan uit het ninja dorp van vuur: Konoha, die zich voornamelijk richten op het vernietigen van anderen.
Uchiaha Ziara was dochter van een welbesproken clan in Konoha, trots, bekend, berucht, maar voornamelijk erg belangrijk. Toen de twee samen kwamen, buitne de stad en besloten te trouwen, waren beide families fel tegen. De Uchiha's lieten zich echter vermurwen, maar de Amota's bleven tegenwerken. Toen Ziara zwanger was van Nenisa, dwong Amota hidu, Hinchou's vader hem met een Amota vrouw naar bed gaan, om een volbloed erfgenaam te krijgen.
Vandaar dat drie maanden na Nenisa, Hite geboren werd.
De band tussen Hite en Nenisa was geweldig. Ze scheelden zo weinig dat ze werkelijk geloofden in hun jonge jaren dat ze een tweeling waren. Hite moest het echter zonder de liefde van zijn vader stellen, die niet alleen niet van diens moeder hield, maar daarom ook niet van hem. Nenisa kreeg echter alle liefde, als kind van de vrouw van wie hij zielsveel hield.
Eerste jaren.
Tot grote vreugd van beide ouders, bleek Nenisa vrijwel voor elke bloedtechniek aanleg te hebben. Elke techniek Amota's had ze na een enkele keer oefenen onder de knie, en ook vuurtechnieken van de Uchiha's leken haar te zijn voorbestemd. Helaas was dit de nagel aan Hidu's doodskist. Hij had gehoopt dat zijn eerst geboren kleinzoon, die naar hem vernoemd was, het halfbloedje eenvoudig zou verslaan in alles en was vastbesloten om al het talent uit Nenisa te meppen.
Dat bedoel ik letterlijk. Hij had een grote hardhouten wandelstok waar hij haar meer dan eens mee afranselde.
Elke keer als ze iets goed deed, kreeg ze de volle laag, met excuus dat ze een opschepper was, of dat ze niet goed genoeg haar best deed. Aan de andere kant, beloonde en complimenteerde hij zijn andere drie kleinkinderen al als ze het kleinste dingetje goed deden en straften hen nooit als ze iets fout deden.
Meer dan eens, vond Hinasu, Nenisa's oom haar terug, bewusteloos in de sneeuw, bloedend en gebroken. In die jaren was Nenisa net vier jaar oud. Meer dan eens ontdekte haar vader dit en moest dan door vrienden en familie worden tegengehouden om zijn eigen vader niet te vermoorden. Maar niet alleen haar grootvader was tegen haar. Elke Amota in de stad, als ze wat drank ophadden, of zich verveelden, zagen in haar de juist boksbal. Ze werd geslagen, mishandeld en uitgelachen. Op een dag, kon Nenisa's geest het niet meer aan. Ze werd opnieuw belaagd, maar terwijl ze op de grond lag, ontdekte ze een kracht in zichzelf. Een ijzige kracht die ze in haar drift en paniek niet onder controle had. met een explosie, waar ze haar bewustzijn mee verloor, had ze haar aanvallers doorboord met meerdere ijspieken. Toen Hinasu haar eindelijk vond, was het al te laat. Drie Amota's waren dood en een vierde leefde nog nauwelijks.
Uiteraard hoorde iedereen hiervan, maar niemand geloofde dat zij het had gedaan. Ze was tenslotte de zwakke boksbal.
Enkel Hidu geloofde het. Hij ontvoerde haar en bracht een zegel aan, een vervloeking. De zegel zou haar hart laten stoppen met kloppen, als zelfs maar bij het dorp in de buurt was.
Dankzij opnieuw een inbraak van Hinasu, overleefde Nenisa.
Haar oom haar had meegenomen en buiten de stad gebracht. Pas daarna had hij zijn broer en diens vrouw.
Het kostte Hinchou meer dan de zelfbeheersing die hij bezat om niet op dat moment zijn vader te vermoorden. Hij wist dat hij niet mee kon. Elke Amota was verbannen uit Konoha, maar het was de enige plek waar Nenisa nog welkom was. Op dat moment namen de geliefden afscheid van elkaar, niet wetend dat dit de laatste echte ontmoeting was, net zomin als dat dit de laatste maal was dat Nenisa haar familie zou zien.
Jaren in Konoha.
Het onmogelijke werd werkelijkheid. Als je dacht dat mensen Nenisa niet meer konden haten dan de Amota deden, dan had je het mis. De jaren in Konoha waren een volledig nieuwe ervaring voor Nenisa. Van het halfbloedje en onwaardige Amota schepsel, werd ze het IJzige Monster. Zelfs het beetje Amota bloed in haar deed iedereen gillend wegrennen, hun kinderen bij haar vandaan trekken en haar bedreigen met een mes of zwaard. Ze haatten haar niet gewoon, ze waren doodsbang voor haar.
Als vijfjarig meisje was dit werkelijk ongelofelijk. Mensen drie keer zo groot als zij renden schreeuwend en gillend voor haar weg. Ze werd gemeden alsof ze een besmettelijke ziekte had. Overal noemde ze haar monster. Ze kenden haar naam en spraken die met grote vrees uit, alsof ze haar daarmee zouden oproepen en ze hen zou aanvallen.
Het waren vooral heel eenzame jaren. Toch steeg ze, met grote snelheid naar de top van de klas en een jaar later naar de top van de genins. Het kostte har geen moeite. Hoe kon dat ook, veel van de dingen die ze had moeten leren, waren haar met de stok al ingeslagen of had ze al moeten leren om te overleven. Zoals bijvoorbeeld het lopen op water en tegen muren op. Als je in een dorp bent opgegroeid waar het hele jaar door sneeuw ligt, leer je op sneeuw te lopen en verse sneeuw is nog minder stabiel dan water.
Vandaar dat ze al na een jaar van de ninjaschool af mocht en als Genin in de leer ging. Ze was alleen, aangezien ze de enige van het drietal was die de uitdaging begreep. Haar terug sturen zou sowieso een te zware straf zijn geweest. Ze had geen vrienden, behalve een jongen van Uchiha, die haar accepteerde zoals ze was. Hij ging samen met haar het Chuunin examen in. Beiden haalden de laatste ronde. Een ronde waarin er met elkaar gevochten moest worden. In die periode ontwikkelde ze haar Sharingan en leerde van haar meester de Chidori te gebruiken.
Bij het Chuunin examen was er echter een tegenstander, de laatste, die Nenisa compleet tegen de vlakte sloeg, waarna hij zelf ook ten onder ging aan verwondingen die niemand herkende. Voor het eerst in Konoha en voor het laatste in haar leven, gebruikte Nenisa de Amota technieken.
Op haar zevende verjaardag kreeg ze de titel van Chuunin. Haar moeder was trots en zij zelf was diepgelukkig. Haar vriendje ook, al had hij het zelf niet gehaald. Hij was ver gekomen, maar niet geschikt nog, vond de jury. Toch deed dat hen beiden niks. Hij was er trots op dat zijn vriendin een Chuunin was. Zelfs een bezoekje van haar vader op die dag, om alles compleet te maken. Dit was de meest perfecte dag van haar leven en zelfs al het slechte commentaar de rest van de week kon het niet voor haar verpesten. Ze negeerde al het ge’monster’ en showde iedereen trots haar nieuwe jack, dat het bewijs was voor haar Chuunin rang.
Haar leven was mooi, nu ook haar grootouders tros waren en haar stiefvader niks kon verzinnen om haar op te pakken, tot het ergste gebeurde wat haar had kunnen overkomen.
In een koude nacht, waarin Nenisa bij de Hokage (hoogste van de stad) moest komen om haar nieuwste missie te bespreken, die ze nu solo mocht doen. Het was al avond toen ze eindelijk naar huis terugkeerde. Het was doodstil op straat. Ze had nog geen stap in de wijk van de Uchiha clan gezet, voor ze het eerste lijk zag liggen. In paniek, een rode waas van woede en met het instinct van de ninja, rende ze richting haar eigen huis, de dode lichamen met bekende gezichten negerend. De deur stond open en ze hoorde een gil. Zonder erbij na te denken stormde ze binnen met haar Kunai (werpmes) voor zich en wierp zich op de gedaante in de kamer, de enige die nog overeind stond. Zonder zelfs maar om te kijken, greep hij haar vast bij haar keel en trok haar tegen zich aan. Zijn ogen waren de rode Sharingan. Hij deed lange tijd niks. Tot hij haar vroeg waar haar stiefvader was en ze geen antwoord kon geven. De man glimlachte. Haar stiefvader was er blijkbaar vandoor gegaan, maar had zijn familie niet meegenomen. Haar moeder en broertje lagen dood in de kamer. Bloed stroomde vanuit haar grootsouders slaapkamer vandaan. Opnieuw was ze alleen op de wereld.
Uchiha Itachi liet haar los en ze viel als een hulpeloos hoopje op de grond. Hij zei haar haar stiefvader te gaan zoeken en te vermoorden. Als wraak. Daarna vertrok hij.
De ergste dagen van haar leven braken aan. Haar hele familie was uitgemoord. De hele clan, waaronder ook haar enige vriendje. De enige die ze nog had was haar oude leraar, maar die had het druk met een nieuw team trainen, een team dat niet van hem was, maar van een zieke andere leraar. Hij probeerde Nenisa weer te motiveren door de anderen te prijzen, maar dat was de manier waarop haar grootvader haar al die jaren had getreiterd en het viel dan ook niet goed. Ze vertrok, woedend en liet Konoha achter zich, waardoor ze een Missing Nin werd, opgejaagd als een wild beest, maar ze was ongrijpbaar. Een nieuwe fase in haar leven brak aan.
De jaren als Missing Nin.
Een Ninja zonder dorp is weinig meer dan een zwerver. Ze zocht landen door, opzoek naar ninjadorpen waar ze welkom was. Helaas waren de Amota in veel steden berucht. Een jaar lang trok ze rond, zonder dat iemand haar kon vinden. Tot ze Jiraiya tegen het lijf liep. Hij nam haar onder zijn hoede en trainde haar onder andere de Rasengan. Hij was nogal een pervers en Nenisa ergerde zich al snel mateloos aan hem. Als achtjarig meisje wilde je dat soort dingen niet horen die hij zei en niet zien wat hij deed. Toch groeide er een vriendschap. Zo gingen ze ook uit elkaar en Nenisa kwam aan bij het geheime dorp van Sneeuw. Niemand had ooit gehoord van de naam Amota en ze werd geaccepteerd om deel te nemen aan het Jounin examen. Het was zwaar, maar Nenisa was stijf bevroren. Haar hart dan. Verslagen, eenzaam en verstoten was er een haat in haar gaan broeien. Woedend was ze op haar sterkst. Met haar kracht was ze iedereen de baas, met haar vaardigheden overdonderde ze haar tegenstanders en zette iedereen voor schut door ze in valstrikken te laten trappen. Op haar negende bereikte ze de Jounin rang en niet veel later werd ze bij ANBU geïntroduceerd. Van een missing nin, werd ze een hoog aangeschreven lid van het drop van Sneeuw en stond onder de bescherming van de Kage daar. Ze bleef daar een aantal jaar, leerde er aanvallen en werd mentor voor emerdere jonge leerlingen, voor ze weer vertrok. Niet voorgoed, gewoon om weer in beweging te zijn en nam elke missie ana die ze tgenkwam. Ze hielp iedereen waar ze kon en kreeg al snel een gouden glans over haar naam. Iedereen sprak lovend over haar.
Op haar twaalfde ontmoette ze Tsunade. Die was toen nog gewon een zwervende ninja. Ze leerde Nenisa de technieken om te genezen. Nenisa moest haar daarom smeken. Ze wilde niet langer een monster zijn, want ondanks dat ze het tegen iedereen ontkende, ook zij vond zichzelf een monster. Ze wilde kunnen genezen, in plaats van verwonden. Maken, in plaats van breken. Dit was absoluut de zwaarste training die ze ooit had ondergaan. Een Amota is niet gemaakt om te genezen en zelfs al bezat ze maar de helft van de krachten, haar Chakra neigde vaker naar doden dan genezen. Het kostte haar een half jaar om de basis door te krijgen en nog eens een jaar voor ze werkelijk wist waar ze mee bezig was. Vanaf dat moment ging het snel. Binnen een aantal maanden was ze professioneel, omdat ze eindelijk wist hoe ze haar kracht op de juiste manier kon gebruiken. Toen was ze klaar en nam ook afscheid van Tsunade, met opnieuw een vriendschap. Ze keerde terug naar haar dorp van Sneeuw. Daar bleef ze, tevreden over alles. Maar ze was rusteloos. Ze wilde reizen en bewegen. Vandaar dat ze opnieuw vertrok. Maar ook dit maal, niet voorgoed.
Haar uiterlijk.
Nenisa werd geboren met het sneeuwwitte haar van de Amota en de zwarte ogen van de Uchiha. Vanaf haar zevende werden haar haren steeds donkerder en haar ogen steeds lichter. Op zeventien jarige leeftijd waren ze inmiddels pikzwart en haar ogen een lichte paars/blauw.
extra:
Ze heeft twee wolven:
Chido. Deze heeft ze al sinds haar derde. Hij is klein, zeker voor een opgeroepen wolf, maar hij heeft de speciale gave om vijf keer zo groot te worden als hij eigenlijk is. Zoals elk opgeroepen dier, kan hij praten.
Jemu. De tweede en laatste wolf van Nenisa. Hij heeft de kracht om een sneeuwstorm op te roepen en in het wit volledig te verdwijnen. Hij praat uiteraard ook.
Wapens:
Kunai = werpmes
Shuriken = werpster
RP voorbeeld: (Alleen bij 1ste char)
Als zachte vlokken dwarrelde de heldere witte sneeuw omlaag. De lucht was een dikke grijze deken, die laag boven de huizen hing en alles in het donker hield. De maan was verscholen achter het grijs, om zo nu en dan zijn licht te werpen op de witte straatjes. De dorpelingen hadden zich terug getrokken in hun warme huisjes, veilig voor de stormen die het land zo nu en dan teisterde.
Maar Nenisa hield van deze sneeuw. Vroeger al zei men dat de Amota ijs in plaats van bloed hadden, dan hun Chakra je kon doen bevriezen, door enkel langs je heen te lopen.
Onzin natuurlijk.
Haar schoenen lieten geen afdrukken achter. Ze zou niet willen dat het perfecte wit bedorven zou worden, al kostte haar dit meer energie dan lopen zelf zou doen. Het was het waard.
Haar schaduw stak zwart af tegen de huizen. De ramen en luiken waren gesloten. Door de kieren scheen warm geel licht, maar Nenisa verlangde niet naar de warmte, eerder naar de kou. De muur stak hoog voor haar uit en ze glimlachte. Met een enkele sprong landde ze licht op een boomtak, met een tweede op een balkon en met de derde landde ze op de muur, naast een wachter. Dan jongen keek niet eens op. Hij kende Nenisa en haar behoeftes.
‘De storm komt steeds dichterbij. Zelfs jij zal moeite hebben om je erdoorheen te werken.’
Ze draaide haar hoofd naar hem en een lichte twinkeling in haar lichte blauwe ogen verraadden haar geamuseerdheid.
‘Ik heb Jemu. Geen zorgen over mij.’
Haar wolf zat nu warm thuis, liggend voor de haard, maar ze zou hem oproepen als het nodig was. Met een sprong liet ze zich van de muur af vallen en landde zacht op de sneeuw, opnieuw zonder een spoor achter te laten. Ze verdween uit het zicht, alsof ze er nooit was geweest. Niks dat nog wees op haar bestaan en zo had ze het het liefst. Niemand hoefde te weten waar haar wegen naartoe leidden. Dat wist ze zelf zelden.
Omringd door schaduwen en het zware wit vervolgde ze haar weg. De stilte ontspande ze haar. Soms had ze dit nodig, de eenzaamheid. De kans om alleen te zijn, zichzelf te zijn. Na te denken over wie ze was en vooral, wat ze was. Als halfling, verstoten van alles, was het een onopgelost mysterie.
Het begon te waaien en de wind blies haar haren en haar zorgen door de war. Een plotselinge opwelling van vrolijkheid en energie schoot door haar heen. Ze zou niet wachten! Niet vandaag. Niets zou ze uitstellen!
Ze begon te rennen, niet lettend op de voetstappen die ze achter liet in het wit. Springend van gat naar gat, slingerend aan bomen, lachend en schreeuwend. Ze genoot van het wegzakken in de sneeuw, van de kou tegen haar benen. Ze liet zich met een schreeuw van een heuvel af vallen en rolde verder in de sneeuw. Opkrabbelend om opnieuw zich te laten vallen. In de verte zag ze al haar eigen plekje. De grot was echter volledig verscholen onder een dik pak sneeuw en als een hondje begon ze te graven. Kruipend door ene smalle opening trad ze haar grot binnen. Haar vingers sloten zich om het hengsel van haar tas en trokken die naar buiten.
Met één beweging kwam ze overeind en nam daarmee de hele berg sneeuw mee. Haar haren waren wit, opnieuw. Zodra het zou smelten waren ze weer zwart, maar nu had ze best het kleine Amota meisje kunnen zijn dat ze ooit was. Spelend in de sneeuw, genietend van de kou en de rust. Maar ditmaal, was er geen tiran die haar onderdrukte.
In een enkele beweging stond ze overeind en gooide haar tas over haar schouder. Een laatste blik op de plek die ze haar thuis noemde, verscholen in een wit gordijn en ze was klaar. Met haar tand maakte ze een snee in haar duim, voorde de handgebaren uit en sloeg op de sneeuw, waar ene kleine bloeddruppel drupte.
‘Kuchiyose no Jutsu, Chido!’
Haar stem verdween en klonk zacht. De sneeuw isoleerde alle geluiden. Met een rookwolk kwam haar wolf tevoorschijn, grijs, zwart en wit. Hij keek een moment naar recht, vervolgens naar recht en richtte toen zijn blik op Nenisa.
‘Gaan we weer?’ Vroeg hij, nauwelijks als vraag, eerder iets waar hij gewoon een bevestiging op wilde. Nenisa knikte glimlachend en liet zich op ene knie zakken om haar vriend te aaien. Hij schudde met zijn vacht en likte haar ene enkele keer in haar gezicht.
‘Dan doe ik mijn ding maar.’ Hij rekte zich uit en, met een grom veranderde hij. Hij groeide, tot hij minstens vijf maal zijn eerdere grote had bereikt en schudde opnieuw met zijn kop, waarmee hij grote wolken van druppels in beweging bracht. Het ninja meisje lachte. Opnieuw voerde ze de handbewegingen uit, sloeg met haar hand op de sneeuw en sommeerde haar tweede wolf. Wit als sneeuw, nauwelijks te onderscheiden van het wit dat hem omringde. Hij liet zijn tong vrolijk uit zijn bek rollen.
‘We gaan weer?’ Het verbaasde haar telkens weer hoeveel Jemu op haar eerste wolf leek. Ze knikte en kwam overeind.
‘Maak jij de weg vrij?’ Vroeg ze, terwijl ze naar hem omkeek. Jemu knikte en volgde Nenisa, toen ze op Chido’s rug sprong. Hij jankte en in een straal van tien meter verdween de sneeuw, alsof het werd weggeblazen.
Men mocht haar wolven dan vreemd vinden, ze hadden krachten waar Nenisa perfect mee uit de voeten kon. Een aansporing van de ninja en Chido sprong op en begon te rennen, zo snel als zijn grote poten aankonden. Zachte ploffende geluiden, geen pootafdrukken achterlatend. Chido kwam tenslotte uit dezelfde Ninja dorpen als Nenisa.
De ninja wist niet waar ze heen ging en ook niet of haar vertrek voor problemen zou zorgen. Ze wist enkel dat ze haar hart moest volgen en de vrijheid tegemoet gaan. Vrijheid was alles. Vrijheid was het leven! Nooit… zou ze zich laten gevangenzetten.
Niet opnieuw.
naam: Green/Roos
hobbys:Zwemmen, rpen, schrijven, lezen, kroegje pakken, bios, zonnen (jah het wordt weer zomer XD) muziek luisteren
extra (zie regels): Sakara World of.. ik krijg het niet voor elkaar XD
Ps, bijna alles is een link naar een plaatje, vooral bij de ninja aanvallen, aangezien het anders gewoon te veel ruimte in zal nemen en ik het moeilijk kan beschrijven. Ook de wolven zijn links.
---------------
over je char:
Naam: Nenisa Amota (Amota Nenisa, ze is Japans)
Naam PB Hinata
Soort:Ninja.
Ninja's worden in geheime dorpen getraind in hun vaardigheden: Tajutsu (vechttechnieken), Ninjutsu (ninja technieken) en Genjutsu (Illusietechnieken). Ze doen missies om geld te verdienen. Je hebt verschillende rangen: (Van laag naar hoog)
Leerling,
Genin
Chuunin
Jounin
Anbu
-kage
Veel ninja dorpen zijn met elkaar in oorlog. Het komt vaak voor dat een dorp wordt aangevallen door een ander dorp. Daarom zijn ze zo goed mogelijk verborgen. Een ninja verteld nooit over het dorp waar hij vandaan komt. Niemand die te horen krijgt waar het zich bevindt.
Nenisa:
Rang: Anbu
Sterk in: Taijutsu, ninjutsu, verbergen.
Zwak in: Genjutsu
Ninjutsu: (alles is een link naar een plaatje. Gewoon op klikken)
Vuur technieken = Katon Goukakyuu no Jutsu (van moeders kant)
IJstechnieken (Vaders kant)
Sneeuwtechnieken (uit haar ninja dorp)
Oproep techniek Kuchiyose no Jutsu (Haar twee wolven, zie extra)
Chidori (krachtige aanval waarin chakra als elexctriciteit door je palm schiet. Dodelijk en gevaarlijk, ook voor de gebruiker zelf)
Rasengan (Aanval waarbij de chakra supersnel ronddraait en anderen mee weg blaast)
Medische technieken {genezen van andere mensen. Er bestaat ook een aanvallende manier van medische technieken, maar of ze kan het niet, of ze doet het gewoon niet)
Taijutsu: Amota Technieken = Door middel van je chakra (innerlijke energie) de chakra van de tegenstander tegen hem keren en daardoor zowel de chakra banen als het lichaam zelf verwonden. Een geheime techniek die alleen de Amota bezitten. Nenisa gebruikt deze technieken NOOIT[/i].
Behendigheid + Evenwicht + Reflexen + Energie opvangen
Standaard: Lopen op water, tegen gebouwen op, en speciaal voor haar: op sneeuw.
Extra:
Bezit de Himuja = Oogtechniek waarmee ze zien waar de chakra het sterkste is. Deze gebruikt zij NOOIT.[/i] Enkel als het echt niet anders kan, zoals het genzen van wonden die zijn gemaakt door Amota technieken. Komt gelukkig zelden voor.
Bezit de Sharingan: Een oogtechniek waar je illusies mee kan creëren (zij NIET) en de bewegingen van je tegenstander mee kan voorspellen. Ze gebruikt deze bijna nooit, alleen als ze een gevecht wil vermijden of echt kwaad is.
leeftijd en geslacht: 17 Vrouwelijk
Woonplaats en geboorte-datum: Mensenwereld 20 december
Ouders/broers/zussen:
Vader Amota Hinchou: Hele sterke band mee, ondanks dat ze hem al twaalf jaar niet heeft gezien. Ze mist hem verschrikkelijk en ergens vind ze het jammer dat ze niet meer zo erg op hem lijkt als vroeger.
Moeder Uchiha Ziara (dood): De band was heel sterk, de enige die er echt voor haar was in haar tijden in haar eerste ninja dorp. Het maakte haar niet uit dat Nenisa een Amota was.
Halfbroer Amota Hite: Sterke band mee, ondanks dat hij jaloers op haar was, omdat zij de Amota vaardigheden sneller beheerste dan hij en hun vader meer van haar hield dan van hem. Ze waren de beste vrienden en Nenisa mist hem nog steeds. Ze verschillen maar een paar maanden.
Halfbroertje Uchiha Kino (dood): Goede band mee, behalve dat hij nog erg jong was toen hij overleed. Hij liep altijd achter Nenisa aan en ze hield super veel van hem. Hij was vier toen hij overleed, zij was zeven.
Stiefvader Uchiha Daru: Aartsvijand. Hij was altijd al een eikel tegen Nenisa, maar toen hij als enige Uchiha overleefde, verdacht ze hem ervan dat hij van de aanslag wist. Hij was gevlucht en zij heeft gezworen hem te vermoorden.
Oom Amota Hinasu: Sterke band mee, ondanks dat hij alles doet wat zijn vader hem opdraagt. Hij is ook degene die Nenisa redde, meer dan eens. Ze hielden vele van elkaar. Nenisa mist hem nog steeds, bijna even erg als ze haar vader mist.
Neef Amota Hidu: Genoemd naar zijn grootvader en een goede vriend van Nenisa, althans, in haar jaren in het Amota dorp. Hij liet haar altijd helpen als hij iets niet kon. Ze waren hechte vrienden, al heeft Nenisa weinig last van het missen. Hij was een jaar ouder, maar dat deed er niet toe.
Nicht Amota Akaja: Ze hadden een hechte band ooit. Niet zo hecht als met de rest, maar wel vrij hecht. Ze was een jaar jonger dan Nenisa en ze wilde alles doen wat haar nichtje deed. Ze waren als zusjes, tot Nenisa verdween.
Opa Amota Hidu: Grotere vijanden bestaan bijna niet. Hij mishandelde haar vanaf het eerste moment dat ze er was en haatte haar omdat ze als een halbloedje beter was dan haar volbloed sibblings. Hij probeerde haar te vermoorden en haat haar nog meer, aangezien het mislukt is.
Uiterlijk Pb:
De rechter. Haar kalme kant.
Haar kille kant
Haar lieve, zachte kant.
Innerlijk:(Uitgebreid, minstens 5 eigenschappen, twee negatief, niet alleen woorden gebruik ook zinnen)
Onafhankelijk, ijzig, warm, explosief, moedig, energiek./fanatiek, zwijgzaam, gevoelig, genadig, creatief/ inzicht, leider.
Onafhankelijk.
Nenisa heeft niemand nodig om te overleven. Ze vindt voedsel in bevroren omgevingen, slaat wezens van zich af, vindt overal wel een schuilplaats en laat zich niet verslaan door tegenstanders. Ze weet altijd hoe ze warmte vo0or zichzelf kan maken, hoe ze onzichtbaar wordt, zodat niemand haar vindt en hoe ze op een verstandige manier mensen uit de weg ruimt. Ze laat zich nergens door uit het veld slaan en vertrouwd op zichzelf en haar eigen krachten. Ze heeft niemand nodig en daar gelooft ze ook heilig in.
IJzig.
IJzig, kil, bot… er zijn zoveel manieren om het te omschrijven, maar bij een ijsninja is de benaming ijzig toch wel goed gekozen. Ze kan toekijken hoe je sterft, zonder zelfs maar met haar ogen te knipperen. Ze kan je wrede lot aanhoren zonder er zelfs maar over na te denken. Ze kan zich je de rug toekeren als je ligt te creperen en om hulp smeekt. Ze heeft haar momenten. Dit zijn niet de beste.
Warm.
Haar betere momenten zijn de warme, vurige momenten. Ze heeft haar zachte kant, de lieve Nenisa die altijd voor iedereen klaarstaat en je altijd zal redden en opbeuren. Vriendschap betekend alles voor haar en als je in haar hart zit staat ze voor je klaar. Ook als ze niks tegen je heeft, kan je altijd op haar rekenen. Pas als ze wel iets tegen je heeft…
Explosief.
Misschien wel haar slechtste eigenschap. Als ze eenmaal opgefokt raakt en daar is vaak ook niet vele voor nodig, dan ontploft ze letterlijk. Ze heeft op momenten van drift (en paniek, maar dat heeft ze niet meer) haar krachten niet onder controle. Een explosie van ijs pieken die alles doorboren is het resultaat. Ze is het krachtigst als ze kwaad is en dat zul je merken ook. Op dit soort momenten wil je niet in de buurt zijn in een zone van.. pak weg honderd meter.
Moedig.
Een gevecht gaat ze nooit uit de weg, zelfs niet als ze niet gelooft dat ze zal winnen of dat ze het zelfs maar zal overleven. Haar eergevoel is sterk en haar moed is groot. Ze zal voor iedereen haar leven geven, zelfs voor vijanden als het moet. Al is dat meer om ze vernederen en te tonen dat ze sterker is dan zij.
Ze zal nooit wegrennen, tenzij ze bang is dat het anders op een gevecht uitloopt, of als ze anderen moet rennen, maar rennen uit angst doet ze niet en heeft ze ook nooit gedaan.
Energiek/fanatiek.
Rennen, springen, duiken, salto’s, trainen, vechten en zwemmen. Ze is een en al energie en fanatisme. Ze traint tot ze erbij neervalt. Ze weigert zich nog langer te laten slaan of verslaan. Ze wil de beste zijn, zodat ze voor eeuwig met de geesten uit haar verleden kan afrekenen. Ze gaat door tot diep in de nacht, tot al haar chakra weg is en ze niet meer instaat is om op haar benen te staan. Dan pas stopt ze en blijft liggen, tot ze weer genoeg energie heeft om zich naar huis te slepen.
Zwijgzaam.
Het is niet zozeer dat ze niet praat, maar dat ze voornamelijk dingen verzwijgt, zoals haar naam, haar leeftijd, haar ras, haar clans, haar familie en alles wat er toedoet. Niemand die weet uit welk ninja dorp ze afkomstig is, tenzij ze haar daar hebben ontmoet. Vaak doet ze zich anders voor dan ze is, of eigenlijk, ze toont een van haar kanten. Of de warme kant vol liefde en vriendschap, of de ijzige kant, vol woede en haat.
Gevoelig.
Ondanks de bevroren laag, heeft ze een warm hartje van goud. Vroeger huilde ze nog, maar nu wordt ze alleen maar kwijt. Mensen denken dat het haar niks doet als ze een monster wordt genoemd, maar niks is minder war. Elke keer dat iemand haar zo noemt, of ze haar eigen naam uitspreekt, voelt ze de pijn en vernedering. Als ze terug denkt aan haar familie, haar moeder en vader of haar broertjes, dan zakt ze in. Vaak toont ze niks, maar als ze iemand echt vertrouwt…
Als ze heel verdrietig is, dan zit ze op een hoge plek, verborgen voor mensen zonder ninja krachtig, of andere talenten.
Genadig.
Ze zal altijd je leven sparen. Ze is geen moordenaar en weigert om een monster te zijn. Zelfs als ze niks anders zou kunnen, dan nog zou ze de monsterlijke aanvallen van de Amota niet gebruiken. Dat kan ze anderen niet aandoen. Hoe zwaar mensen haar ook treiteren en haar monster noemen, nog steeds, is ze niet in staat om ze op een gruwelijke manier te vermoorden, hoe graag ze dat op dat moment ook zou doen.
Creatief/ Inzicht.
Haar grootste talent, al sinds jong meisje is alles op een speciale manier bekijken. Ze denk meerdere stappen vooruit en is erg goed in het uitzetten van vallen, vaak vallen met een sneeuwbal effect (je raakt er een en je komt er in steeds meer en steeds sterkere vallen terecht). Ze doorziet de plannen van anderen vaak snel en ontdekt een val nog met haar ogen dicht. Ze is een echte jager en zal nooit de prooi worden. Daarvoor heeft ze simpelweg alles te snel in de gaten.
Ze heeft erg weinig nodig om zich ergens uit te redden. Materialen zijne r altijd in overvloed, zelfs al zien anderen niks zinvols. Zij weet overal raad mee.
Leider.
Als er een probleem is, of ze met een groep iets moet doen, grijpt ze vrijwel meteen het leiderschap op zich. Ze maakt plannen, verteld de taken en zorgt dat alles goed komt. Ze komt hierdoor vaak wat bazig over, maar eigenlijk is het haar overlevingsinstinct, samen met haar trots. Ze kan geen andere meet gehoorzamen, aangezien niemand ooit echt goed voor haar was.
Houd van:
° IJs
° Water
° Zwemmen
° Rennen
° Haar wolven
° Haar vader
° Haar broer
° Haar moeder
° Sneeuw
° Vrijheid
° Haar vrienden
° Ramen (noodles)
° Bloemen
° Kwaad worden
° Een monster genoemd worden
Haat:
° Haar stiefvader
° Haar grootvader
° Alle Amota's (behalve haar vader ,oom, grootmoeder, halfbroer)
Hobby's:
Vechten
Dansen
Zwemmen
Tekenen
Nieuwe aanvallen bedenken
Geschiedenis:
Geboorte.
Nenisa's geboorte was een grote fout. Niet voor de twee verliefden, maar wel voor hun families. Amota Hinchou was de erfgenaam van de Amota dynastie, een gevaarlijk en verbannen clan uit het ninja dorp van vuur: Konoha, die zich voornamelijk richten op het vernietigen van anderen.
Uchiaha Ziara was dochter van een welbesproken clan in Konoha, trots, bekend, berucht, maar voornamelijk erg belangrijk. Toen de twee samen kwamen, buitne de stad en besloten te trouwen, waren beide families fel tegen. De Uchiha's lieten zich echter vermurwen, maar de Amota's bleven tegenwerken. Toen Ziara zwanger was van Nenisa, dwong Amota hidu, Hinchou's vader hem met een Amota vrouw naar bed gaan, om een volbloed erfgenaam te krijgen.
Vandaar dat drie maanden na Nenisa, Hite geboren werd.
De band tussen Hite en Nenisa was geweldig. Ze scheelden zo weinig dat ze werkelijk geloofden in hun jonge jaren dat ze een tweeling waren. Hite moest het echter zonder de liefde van zijn vader stellen, die niet alleen niet van diens moeder hield, maar daarom ook niet van hem. Nenisa kreeg echter alle liefde, als kind van de vrouw van wie hij zielsveel hield.
Eerste jaren.
Tot grote vreugd van beide ouders, bleek Nenisa vrijwel voor elke bloedtechniek aanleg te hebben. Elke techniek Amota's had ze na een enkele keer oefenen onder de knie, en ook vuurtechnieken van de Uchiha's leken haar te zijn voorbestemd. Helaas was dit de nagel aan Hidu's doodskist. Hij had gehoopt dat zijn eerst geboren kleinzoon, die naar hem vernoemd was, het halfbloedje eenvoudig zou verslaan in alles en was vastbesloten om al het talent uit Nenisa te meppen.
Dat bedoel ik letterlijk. Hij had een grote hardhouten wandelstok waar hij haar meer dan eens mee afranselde.
Elke keer als ze iets goed deed, kreeg ze de volle laag, met excuus dat ze een opschepper was, of dat ze niet goed genoeg haar best deed. Aan de andere kant, beloonde en complimenteerde hij zijn andere drie kleinkinderen al als ze het kleinste dingetje goed deden en straften hen nooit als ze iets fout deden.
Meer dan eens, vond Hinasu, Nenisa's oom haar terug, bewusteloos in de sneeuw, bloedend en gebroken. In die jaren was Nenisa net vier jaar oud. Meer dan eens ontdekte haar vader dit en moest dan door vrienden en familie worden tegengehouden om zijn eigen vader niet te vermoorden. Maar niet alleen haar grootvader was tegen haar. Elke Amota in de stad, als ze wat drank ophadden, of zich verveelden, zagen in haar de juist boksbal. Ze werd geslagen, mishandeld en uitgelachen. Op een dag, kon Nenisa's geest het niet meer aan. Ze werd opnieuw belaagd, maar terwijl ze op de grond lag, ontdekte ze een kracht in zichzelf. Een ijzige kracht die ze in haar drift en paniek niet onder controle had. met een explosie, waar ze haar bewustzijn mee verloor, had ze haar aanvallers doorboord met meerdere ijspieken. Toen Hinasu haar eindelijk vond, was het al te laat. Drie Amota's waren dood en een vierde leefde nog nauwelijks.
Uiteraard hoorde iedereen hiervan, maar niemand geloofde dat zij het had gedaan. Ze was tenslotte de zwakke boksbal.
Enkel Hidu geloofde het. Hij ontvoerde haar en bracht een zegel aan, een vervloeking. De zegel zou haar hart laten stoppen met kloppen, als zelfs maar bij het dorp in de buurt was.
Dankzij opnieuw een inbraak van Hinasu, overleefde Nenisa.
Haar oom haar had meegenomen en buiten de stad gebracht. Pas daarna had hij zijn broer en diens vrouw.
Het kostte Hinchou meer dan de zelfbeheersing die hij bezat om niet op dat moment zijn vader te vermoorden. Hij wist dat hij niet mee kon. Elke Amota was verbannen uit Konoha, maar het was de enige plek waar Nenisa nog welkom was. Op dat moment namen de geliefden afscheid van elkaar, niet wetend dat dit de laatste echte ontmoeting was, net zomin als dat dit de laatste maal was dat Nenisa haar familie zou zien.
Jaren in Konoha.
Het onmogelijke werd werkelijkheid. Als je dacht dat mensen Nenisa niet meer konden haten dan de Amota deden, dan had je het mis. De jaren in Konoha waren een volledig nieuwe ervaring voor Nenisa. Van het halfbloedje en onwaardige Amota schepsel, werd ze het IJzige Monster. Zelfs het beetje Amota bloed in haar deed iedereen gillend wegrennen, hun kinderen bij haar vandaan trekken en haar bedreigen met een mes of zwaard. Ze haatten haar niet gewoon, ze waren doodsbang voor haar.
Als vijfjarig meisje was dit werkelijk ongelofelijk. Mensen drie keer zo groot als zij renden schreeuwend en gillend voor haar weg. Ze werd gemeden alsof ze een besmettelijke ziekte had. Overal noemde ze haar monster. Ze kenden haar naam en spraken die met grote vrees uit, alsof ze haar daarmee zouden oproepen en ze hen zou aanvallen.
Het waren vooral heel eenzame jaren. Toch steeg ze, met grote snelheid naar de top van de klas en een jaar later naar de top van de genins. Het kostte har geen moeite. Hoe kon dat ook, veel van de dingen die ze had moeten leren, waren haar met de stok al ingeslagen of had ze al moeten leren om te overleven. Zoals bijvoorbeeld het lopen op water en tegen muren op. Als je in een dorp bent opgegroeid waar het hele jaar door sneeuw ligt, leer je op sneeuw te lopen en verse sneeuw is nog minder stabiel dan water.
Vandaar dat ze al na een jaar van de ninjaschool af mocht en als Genin in de leer ging. Ze was alleen, aangezien ze de enige van het drietal was die de uitdaging begreep. Haar terug sturen zou sowieso een te zware straf zijn geweest. Ze had geen vrienden, behalve een jongen van Uchiha, die haar accepteerde zoals ze was. Hij ging samen met haar het Chuunin examen in. Beiden haalden de laatste ronde. Een ronde waarin er met elkaar gevochten moest worden. In die periode ontwikkelde ze haar Sharingan en leerde van haar meester de Chidori te gebruiken.
Bij het Chuunin examen was er echter een tegenstander, de laatste, die Nenisa compleet tegen de vlakte sloeg, waarna hij zelf ook ten onder ging aan verwondingen die niemand herkende. Voor het eerst in Konoha en voor het laatste in haar leven, gebruikte Nenisa de Amota technieken.
Op haar zevende verjaardag kreeg ze de titel van Chuunin. Haar moeder was trots en zij zelf was diepgelukkig. Haar vriendje ook, al had hij het zelf niet gehaald. Hij was ver gekomen, maar niet geschikt nog, vond de jury. Toch deed dat hen beiden niks. Hij was er trots op dat zijn vriendin een Chuunin was. Zelfs een bezoekje van haar vader op die dag, om alles compleet te maken. Dit was de meest perfecte dag van haar leven en zelfs al het slechte commentaar de rest van de week kon het niet voor haar verpesten. Ze negeerde al het ge’monster’ en showde iedereen trots haar nieuwe jack, dat het bewijs was voor haar Chuunin rang.
Haar leven was mooi, nu ook haar grootouders tros waren en haar stiefvader niks kon verzinnen om haar op te pakken, tot het ergste gebeurde wat haar had kunnen overkomen.
In een koude nacht, waarin Nenisa bij de Hokage (hoogste van de stad) moest komen om haar nieuwste missie te bespreken, die ze nu solo mocht doen. Het was al avond toen ze eindelijk naar huis terugkeerde. Het was doodstil op straat. Ze had nog geen stap in de wijk van de Uchiha clan gezet, voor ze het eerste lijk zag liggen. In paniek, een rode waas van woede en met het instinct van de ninja, rende ze richting haar eigen huis, de dode lichamen met bekende gezichten negerend. De deur stond open en ze hoorde een gil. Zonder erbij na te denken stormde ze binnen met haar Kunai (werpmes) voor zich en wierp zich op de gedaante in de kamer, de enige die nog overeind stond. Zonder zelfs maar om te kijken, greep hij haar vast bij haar keel en trok haar tegen zich aan. Zijn ogen waren de rode Sharingan. Hij deed lange tijd niks. Tot hij haar vroeg waar haar stiefvader was en ze geen antwoord kon geven. De man glimlachte. Haar stiefvader was er blijkbaar vandoor gegaan, maar had zijn familie niet meegenomen. Haar moeder en broertje lagen dood in de kamer. Bloed stroomde vanuit haar grootsouders slaapkamer vandaan. Opnieuw was ze alleen op de wereld.
Uchiha Itachi liet haar los en ze viel als een hulpeloos hoopje op de grond. Hij zei haar haar stiefvader te gaan zoeken en te vermoorden. Als wraak. Daarna vertrok hij.
De ergste dagen van haar leven braken aan. Haar hele familie was uitgemoord. De hele clan, waaronder ook haar enige vriendje. De enige die ze nog had was haar oude leraar, maar die had het druk met een nieuw team trainen, een team dat niet van hem was, maar van een zieke andere leraar. Hij probeerde Nenisa weer te motiveren door de anderen te prijzen, maar dat was de manier waarop haar grootvader haar al die jaren had getreiterd en het viel dan ook niet goed. Ze vertrok, woedend en liet Konoha achter zich, waardoor ze een Missing Nin werd, opgejaagd als een wild beest, maar ze was ongrijpbaar. Een nieuwe fase in haar leven brak aan.
De jaren als Missing Nin.
Een Ninja zonder dorp is weinig meer dan een zwerver. Ze zocht landen door, opzoek naar ninjadorpen waar ze welkom was. Helaas waren de Amota in veel steden berucht. Een jaar lang trok ze rond, zonder dat iemand haar kon vinden. Tot ze Jiraiya tegen het lijf liep. Hij nam haar onder zijn hoede en trainde haar onder andere de Rasengan. Hij was nogal een pervers en Nenisa ergerde zich al snel mateloos aan hem. Als achtjarig meisje wilde je dat soort dingen niet horen die hij zei en niet zien wat hij deed. Toch groeide er een vriendschap. Zo gingen ze ook uit elkaar en Nenisa kwam aan bij het geheime dorp van Sneeuw. Niemand had ooit gehoord van de naam Amota en ze werd geaccepteerd om deel te nemen aan het Jounin examen. Het was zwaar, maar Nenisa was stijf bevroren. Haar hart dan. Verslagen, eenzaam en verstoten was er een haat in haar gaan broeien. Woedend was ze op haar sterkst. Met haar kracht was ze iedereen de baas, met haar vaardigheden overdonderde ze haar tegenstanders en zette iedereen voor schut door ze in valstrikken te laten trappen. Op haar negende bereikte ze de Jounin rang en niet veel later werd ze bij ANBU geïntroduceerd. Van een missing nin, werd ze een hoog aangeschreven lid van het drop van Sneeuw en stond onder de bescherming van de Kage daar. Ze bleef daar een aantal jaar, leerde er aanvallen en werd mentor voor emerdere jonge leerlingen, voor ze weer vertrok. Niet voorgoed, gewoon om weer in beweging te zijn en nam elke missie ana die ze tgenkwam. Ze hielp iedereen waar ze kon en kreeg al snel een gouden glans over haar naam. Iedereen sprak lovend over haar.
Op haar twaalfde ontmoette ze Tsunade. Die was toen nog gewon een zwervende ninja. Ze leerde Nenisa de technieken om te genezen. Nenisa moest haar daarom smeken. Ze wilde niet langer een monster zijn, want ondanks dat ze het tegen iedereen ontkende, ook zij vond zichzelf een monster. Ze wilde kunnen genezen, in plaats van verwonden. Maken, in plaats van breken. Dit was absoluut de zwaarste training die ze ooit had ondergaan. Een Amota is niet gemaakt om te genezen en zelfs al bezat ze maar de helft van de krachten, haar Chakra neigde vaker naar doden dan genezen. Het kostte haar een half jaar om de basis door te krijgen en nog eens een jaar voor ze werkelijk wist waar ze mee bezig was. Vanaf dat moment ging het snel. Binnen een aantal maanden was ze professioneel, omdat ze eindelijk wist hoe ze haar kracht op de juiste manier kon gebruiken. Toen was ze klaar en nam ook afscheid van Tsunade, met opnieuw een vriendschap. Ze keerde terug naar haar dorp van Sneeuw. Daar bleef ze, tevreden over alles. Maar ze was rusteloos. Ze wilde reizen en bewegen. Vandaar dat ze opnieuw vertrok. Maar ook dit maal, niet voorgoed.
Haar uiterlijk.
Nenisa werd geboren met het sneeuwwitte haar van de Amota en de zwarte ogen van de Uchiha. Vanaf haar zevende werden haar haren steeds donkerder en haar ogen steeds lichter. Op zeventien jarige leeftijd waren ze inmiddels pikzwart en haar ogen een lichte paars/blauw.
extra:
Ze heeft twee wolven:
Chido. Deze heeft ze al sinds haar derde. Hij is klein, zeker voor een opgeroepen wolf, maar hij heeft de speciale gave om vijf keer zo groot te worden als hij eigenlijk is. Zoals elk opgeroepen dier, kan hij praten.
Jemu. De tweede en laatste wolf van Nenisa. Hij heeft de kracht om een sneeuwstorm op te roepen en in het wit volledig te verdwijnen. Hij praat uiteraard ook.
Wapens:
Kunai = werpmes
Shuriken = werpster
RP voorbeeld: (Alleen bij 1ste char)
Als zachte vlokken dwarrelde de heldere witte sneeuw omlaag. De lucht was een dikke grijze deken, die laag boven de huizen hing en alles in het donker hield. De maan was verscholen achter het grijs, om zo nu en dan zijn licht te werpen op de witte straatjes. De dorpelingen hadden zich terug getrokken in hun warme huisjes, veilig voor de stormen die het land zo nu en dan teisterde.
Maar Nenisa hield van deze sneeuw. Vroeger al zei men dat de Amota ijs in plaats van bloed hadden, dan hun Chakra je kon doen bevriezen, door enkel langs je heen te lopen.
Onzin natuurlijk.
Haar schoenen lieten geen afdrukken achter. Ze zou niet willen dat het perfecte wit bedorven zou worden, al kostte haar dit meer energie dan lopen zelf zou doen. Het was het waard.
Haar schaduw stak zwart af tegen de huizen. De ramen en luiken waren gesloten. Door de kieren scheen warm geel licht, maar Nenisa verlangde niet naar de warmte, eerder naar de kou. De muur stak hoog voor haar uit en ze glimlachte. Met een enkele sprong landde ze licht op een boomtak, met een tweede op een balkon en met de derde landde ze op de muur, naast een wachter. Dan jongen keek niet eens op. Hij kende Nenisa en haar behoeftes.
‘De storm komt steeds dichterbij. Zelfs jij zal moeite hebben om je erdoorheen te werken.’
Ze draaide haar hoofd naar hem en een lichte twinkeling in haar lichte blauwe ogen verraadden haar geamuseerdheid.
‘Ik heb Jemu. Geen zorgen over mij.’
Haar wolf zat nu warm thuis, liggend voor de haard, maar ze zou hem oproepen als het nodig was. Met een sprong liet ze zich van de muur af vallen en landde zacht op de sneeuw, opnieuw zonder een spoor achter te laten. Ze verdween uit het zicht, alsof ze er nooit was geweest. Niks dat nog wees op haar bestaan en zo had ze het het liefst. Niemand hoefde te weten waar haar wegen naartoe leidden. Dat wist ze zelf zelden.
Omringd door schaduwen en het zware wit vervolgde ze haar weg. De stilte ontspande ze haar. Soms had ze dit nodig, de eenzaamheid. De kans om alleen te zijn, zichzelf te zijn. Na te denken over wie ze was en vooral, wat ze was. Als halfling, verstoten van alles, was het een onopgelost mysterie.
Het begon te waaien en de wind blies haar haren en haar zorgen door de war. Een plotselinge opwelling van vrolijkheid en energie schoot door haar heen. Ze zou niet wachten! Niet vandaag. Niets zou ze uitstellen!
Ze begon te rennen, niet lettend op de voetstappen die ze achter liet in het wit. Springend van gat naar gat, slingerend aan bomen, lachend en schreeuwend. Ze genoot van het wegzakken in de sneeuw, van de kou tegen haar benen. Ze liet zich met een schreeuw van een heuvel af vallen en rolde verder in de sneeuw. Opkrabbelend om opnieuw zich te laten vallen. In de verte zag ze al haar eigen plekje. De grot was echter volledig verscholen onder een dik pak sneeuw en als een hondje begon ze te graven. Kruipend door ene smalle opening trad ze haar grot binnen. Haar vingers sloten zich om het hengsel van haar tas en trokken die naar buiten.
Met één beweging kwam ze overeind en nam daarmee de hele berg sneeuw mee. Haar haren waren wit, opnieuw. Zodra het zou smelten waren ze weer zwart, maar nu had ze best het kleine Amota meisje kunnen zijn dat ze ooit was. Spelend in de sneeuw, genietend van de kou en de rust. Maar ditmaal, was er geen tiran die haar onderdrukte.
In een enkele beweging stond ze overeind en gooide haar tas over haar schouder. Een laatste blik op de plek die ze haar thuis noemde, verscholen in een wit gordijn en ze was klaar. Met haar tand maakte ze een snee in haar duim, voorde de handgebaren uit en sloeg op de sneeuw, waar ene kleine bloeddruppel drupte.
‘Kuchiyose no Jutsu, Chido!’
Haar stem verdween en klonk zacht. De sneeuw isoleerde alle geluiden. Met een rookwolk kwam haar wolf tevoorschijn, grijs, zwart en wit. Hij keek een moment naar recht, vervolgens naar recht en richtte toen zijn blik op Nenisa.
‘Gaan we weer?’ Vroeg hij, nauwelijks als vraag, eerder iets waar hij gewoon een bevestiging op wilde. Nenisa knikte glimlachend en liet zich op ene knie zakken om haar vriend te aaien. Hij schudde met zijn vacht en likte haar ene enkele keer in haar gezicht.
‘Dan doe ik mijn ding maar.’ Hij rekte zich uit en, met een grom veranderde hij. Hij groeide, tot hij minstens vijf maal zijn eerdere grote had bereikt en schudde opnieuw met zijn kop, waarmee hij grote wolken van druppels in beweging bracht. Het ninja meisje lachte. Opnieuw voerde ze de handbewegingen uit, sloeg met haar hand op de sneeuw en sommeerde haar tweede wolf. Wit als sneeuw, nauwelijks te onderscheiden van het wit dat hem omringde. Hij liet zijn tong vrolijk uit zijn bek rollen.
‘We gaan weer?’ Het verbaasde haar telkens weer hoeveel Jemu op haar eerste wolf leek. Ze knikte en kwam overeind.
‘Maak jij de weg vrij?’ Vroeg ze, terwijl ze naar hem omkeek. Jemu knikte en volgde Nenisa, toen ze op Chido’s rug sprong. Hij jankte en in een straal van tien meter verdween de sneeuw, alsof het werd weggeblazen.
Men mocht haar wolven dan vreemd vinden, ze hadden krachten waar Nenisa perfect mee uit de voeten kon. Een aansporing van de ninja en Chido sprong op en begon te rennen, zo snel als zijn grote poten aankonden. Zachte ploffende geluiden, geen pootafdrukken achterlatend. Chido kwam tenslotte uit dezelfde Ninja dorpen als Nenisa.
De ninja wist niet waar ze heen ging en ook niet of haar vertrek voor problemen zou zorgen. Ze wist enkel dat ze haar hart moest volgen en de vrijheid tegemoet gaan. Vrijheid was alles. Vrijheid was het leven! Nooit… zou ze zich laten gevangenzetten.
Niet opnieuw.
